Na strmim obroncima planina Ovčara i Kablara smeštena je jedinstvena zajednica manastira podignutih u 14. i 15. veku. Manastire su izgradili monasi i neimari koji su u ovoj neprohodnoj klisuri potražili utočište povlačeći se pred turskom vojskom. Među deset manastira u Ovčarsko-kablarskoj klisuri – Sretenje, Nikolje, manastir Sv. Trojice i Blagoveštenje – zaslužuju posebnu pažnju posetilaca.
Smešten pod samim vrhom planine Ovčar, manastir Sretenje nalazi se na najvišoj nadmorskoj visini od svih ovčarsko-kablarskih manastira.
Ne zna se ko je i kada sagradio ovaj manastir, ali postoje podaci koji svedoče da je prvi put srušen u 17. veku. Manastir je obnovljen početkom 19. veka, a nešto kasnije manastirski kompleks opasan je zidom. Unutar građevine čuvaju se mermerna ploča s rozetom iz 17. veka, nekoliko rukopisnih knjiga, kao i fragmenti fresaka i oltarskog prostora iz tog perioda.
Manastir Nikolje sagradili su kaluđeri koji su pred najezdom turske vojske pobegli sa Svete gore. Prvi put se spominje u 15. veku, zbog čega se pretpostavlja da je najstariji manastir ove grupe.
Manastir malih dimenzija zidan je od lomljenog kamena a interesantno je da, za razliku od većine srpskih manastira, Nikolje nema kupolu. U manastiru je radila prepisivačka škola, a nakon kraha Prvog srpskog ustanka 1813. godine, manastir je postao stecište zbegova.
Veliku obnovu doživeo je u doba kneza Miloša 1817. godine i još jednu 40 godina kasnije, kada je nedaleko od manastira podignut konak – jedno od najlepših zdanja narodnog neimarstva tog perioda.
Manastir Blagoveštenje predstavlja reprezentativan primer materijalnih mogućnosti i monaškog ukusa u prvoj polovini 17. veka – kako po arhitekturi i elevaciji prostora, tako i po sačuvanim freskama, ikonama i kamenom i drvenom nameštaju. Nad snažnim zidovima crkve od krečnjaka i peščara, nadvija se kupola od tesanog prirodnog kamena i drveni krovovi, a kasnije je dozidan i drveni trem.
Manastir Sveta Trojica iz 16. veka smatra se najlepšim među manastirima Ovčarsko-kablarske klisure. Crkva je zidana u srpsko-vizantijskom stilu, a na centralni deo manastira naslanjaju se oltarski prostor pravougaone pevnice i petostrana apsida, dok se vertikalno ukrštena kupola oslanja na četiri pilastra.
Severno od crkve nalazi se konak s podrumom od lomljenog kamena, značajno svedočanstvo narodnog graditeljstva. Freske unutar Sv. Trojice očuvane su u fragmentima te ovde možete videti samo dve freske iz prve polovine 17. veka.