Tisa cveta, a duša pamti

Jednom godišnje, sredinom juna, reka Tisa daruje svetu prizor koji oduzima dah – „Cvetanje Tise“. U tom kratkom, čudesnom trenutku, iz mulja rečnog dna izranjaju milioni insekata – Tiski cvet (Palingenia longicauda), jedan od najstarijih insekata u Evropi. Posle tri godine života pod vodom kao larve, odrasli insekti izlaze na površinu, pare se u masovnom, gotovo ritualnom plesu – i potom uginu. Njihov život traje svega nekoliko sati. Ipak, to što jeste kratko, nipošto nije bezvredno – upravo suprotno.

Ova “svadba Tise”, kako je narod poetično naziva, simbol je večne ljubavi, trajanja kroz obnavljanje, ali i prolaznosti. Iznad vodene površine, u sumrak, odvija se ples svetlosti i tišine – reka doslovno „cveta“, a prizor deluje nestvarno, gotovo mitski.

Mesto gde priroda peva

Najlepši pogled na ovaj fenomen pruža se upravo iz Novog Bečeja, pitomog banatskog gradića koji sredinom juna postaje tačka susreta prirode i duhovnosti. Obale Tise tada postaju ispunjene ljudima koji u tišini posmatraju čudo – deca ćute, fotografi čekaju savršen kadar, a reka šapuće svoje vekovno nasleđe.

Boravak u Novom Bečeju ne završava se uz obalu. Prošetajte do Glavaševe kuće, baroknog zdanja iz 19. veka, koje danas služi kao galerijski i kulturni prostor. Iz njenih prozora pruža se pogled na Tisu, a svaki ugao nosi duh vremena.

Nadomak grada, na osami među poljima, okružene ravnicom i tišinom, nalaze se ruševine veličanstvene crkve iz 13.veka. Katolička crkva Svetog Nikole u Arači bila je bogata ornamentikom koja je sačuvana u fragmentima na fasadi crkve.

Njena silueta podseća na staru pesmu koju vetar još pamti.

Tisa ne cveta svakog dana – ali kada cveta, cveta i srce. Posetite Novi Bečej u to vreme, udahnite tišinu reke, pogledajte kako priroda proslavlja život, i ponesite sa sobom uspomenu koju nijedna fotografija ne može dočarati.